Büyük kabus: Güneş silahı dünyayı yok edebilirdi

Teorik olarak okyanusları kaynatma ve şehirleri küle çevirme potansiyeli taşıyan 'Güneş Silahı', 1929'da uzay öncüsü Hermann Oberth'in barışçıl amaçlı uzay istasyonu fikrinden esinlenerek bir kitle imha silahına dönüştürüldü.

Dünya'dan 8.100 km yükseklikte konumlandırılması planlanan ve 3,5 mil karelik alana sahip devasa bir reflektörden oluşan bu proje, dönemin roket teknolojisi ve mühendislik bilgisi için aşılmaz bir hayaldi.

Ancak projenin analizi, modern uzay tabanlı güneş enerjisi (SBSP) sistemlerinin kökenine ışık tutuyor ve Nazi bilim insanlarının ABD'ye kaçırılmasıyla sonuçlanan 'Ataç Operasyonu'ndaki pazarlık kozu rolünü ortaya çıkarıyor.

Hitler'in Son Umudu: Wunderwaffe ve Sonnengewehr 1944 yılına gelindiğinde, Mihver Devletleri'nin İkinci Dünya Savaşı'nı kaybetmekte olduğu açıkça görülüyordu.

Doğu ve Batı cephelerinde geri çekilen Nazi Almanyası lideri Adolf Hitler, askeri gücü yeniden dengeleyecek ve Müttefiklerin ilerleyişini durduracak 'Wunderwaffe' adı verilen süper silahlara takıntılı hale gelmişti.

Bu projeler arasında V-2 füzeleri gibi gerçeğe dönüşenler olsa da, pek çoğu sadece çizim tahtasında kaldı.

Bu hayali silahların en fantastik olanı, Sonnengewehr (Güneş Silahı) idi.

Güneş Silahı, teorik bir yörünge silahı olarak tasarlandı.

Fikir, güneşin sınırsız enerjisini uzayda yakalamak ve bu enerjiyi odaklanmış, ölümcül bir ışın halinde Dünya üzerindeki hedeflere yönlendirmekti.

Nazi propaganda aygıtının iddialarına göre, bu ışın tek bir şehir merkezini dakikalar içinde buharlaştırabilir veya hatta okyanusun belirli bölgelerini kaynatabilirdi.

Savaş Silahına Dönüşümü Güneş Silahı fikrinin kökeni, Nazi ideolojisinden değil, uzay araştırmalarının öncüsü, Romanya doğumlu Alman fizikçi Hermann Oberth'ten geliyordu.

Oberth, 1929 yılında yayımlanan 'Uzay Uçuşunun Yolları' (Wege Zur Raumschiffahrt) adlı kitabında, barışçıl amaçlar için kullanılabilecek bir uzay istasyonu konsepti önermişti.

Oberth'in vizyonu, 100 metre genişliğinde içbükey bir aynaya sahip bir yörünge istasyonuydu.

Bu ayna, güneş ışığını Dünya'ya odaklayarak buhar türbinleri aracılığıyla elektrik üretebilir veya meteorolojik gözlemlere yardımcı olabilirdi.

Bu, bilimsel merak ve iyimserlik üzerine kurulu, geleceğe dönük bir tasarımdı.

Savaşın gidişatı değişince, Oberth'in barışçıl fikri, Hillersleben topçu deneme sahasında çalışan Nazi bilim insanları tarafından ele alındı ve bir kitle imha silahına dönüştürüldü.

Günümüzde Sonnengewehr olarak bilinen bu Nazi uyarlaması, Dünya'dan yaklaşık 8.100 kilometre yükseklikte konuşlandırılacak devasa bir platform olarak yeniden tasarlandı.

Mühendislik Çılgınlığı: 3.5 Mil Karelik Ayna Nazi Güneş Silahı'nın kalbinde, tahmini olarak 3,5 mil karelik (yaklaşık 9 kilometrekare) bir alanı kaplayacak, metalik sodyumdan yapılmış devasa bir yörünge reflektörü yatıyordu.

Metalik sodyum, hafifliği ve yüksek yansıtıcılık özelliği nedeniyle seçilmişti.

Bu reflektörün görevi, güneş ışığını yakalayıp, tıpkı efsanevi Yunan mucidi Arşimet'in Siraküza kuşatması sırasında Roma gemilerini yakmak için kullandığı iddia edilen 'ısı ışını' gibi, Dünya'daki hedeflenen bir bölgeye yoğun bir ısı ışını halinde yönlendirmekti.

Projenin teknik zorlukları, döneminin mühendislik kapasitesini fersah fersah aşıyordu: Yörüngeye Erişim: Nazi Almanyası'nın en gelişmiş roketi olan V-2, ancak 320 km menzile ulaşabiliyordu.

Önerilen 8.100 km'lik yörüngeye ulaşacak, hele ki böylesine devasa bir yapının prefabrik parçalarını taşıyacak bir roket sistemi kesinlikle mevcut değildi.

Uzayda Montaj: İstasyonun uzayda montajı, manyetik botlar ve hidroponik bahçeler gibi dönemin tamamen teorik olan uzay inşa ve yaşam destek teknolojilerini gerektiriyordu.

Optik Şüphecilik: Daha sonraki fiziksel analizler, bu kadar büyük bir mesafeden gönderilen ışının yoğunluğunun hedefe ulaşmadan önce atmosferde dağılacağını ve beklenen kıyametvari yıkımı yaratamayacağını gösterdi.

Bazı fizikçiler, en iyi ihtimalle 'hoş bir bahar günü' sıcaklığı yaratabileceğini bile iddia etmişti.

Nazi Bilim İnsanlarının İtirafları Metni tasarlayan Nazi bilim insanları, projelerinin o anki savaş koşullarında uygulanabilir olmadığının farkındaydı.

Proje raporlarında dürüstçe, bu çapta bir teknolojinin hayata geçmesinin 50 ila 100 yıl sürebileceğini öne sürdüler.

Bu itiraf Nazi biliminin bir yandan ideolojik bir çılgınlığa saplandığını, diğer yandan da geleceğin uzay teknolojilerine dair gerçekçi bir vizyona sahip olduğunu gösteriyordu.

İronik olarak bu bilim insanlarının öngördüğü yeteneklerin çoğu bugün gerçeğe dönüşmüş durumda: Uzay İstasyonları: Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS) yörüngede görev yapmakta.

Yörünge Roketleri: Devasa yükleri yörüngeye taşıyabilen modern füzeler mevcuttur.

Uzay Tablalı Güneş Enerjisi (SBSP): Günümüzde SBSP, ABD, Çin ve diğer büyük güçler arasında devam eden teknolojik bir yarışın parçasıdır.

Amaç, karada kullanılabilecek alternatif ve sürdürülebilir enerji kaynaklarını uzaydan toplamaktır.

Güneş Silahı bir yıkım aracı olarak başarısız olsa da, aslında modern teknolojinin kökenindeki şüpheli fikirlerden biri olarak miras bırakıldı.

Güneş Silahı projesinin asıl değeri, Hitler'in savaşı kazanma planı olmaktan çok, savaşın sonunda Nazi bilim insanlarının hayatlarını kurtaracak bir pazarlık kozu görevi görmesinde yatıyordu.

Savaşın sona ermesiyle birlikte, yüzlerce Nazi bilim insanı, ilerleyen Sovyetler Birliği'nin eline geçmekten kaçınmak ve Amerika Birleşik Devletleri'nde yeni bir hayat kurmak için can atıyordu.

ABD'nin Merkezi İstihbarat Teşkilatı'nın (CIA) öncülü olan Stratejik Servis Ofisi (OSS), Nazilerin iddia ettiği bu 'süper silah' tasarımlarının Kremlin'in eline geçmesinden korkuyordu.

OSS, Alman bilim ve teknoloji uzmanlarını ABD'ye gizlice transfer etmek için 'Ataç Operasyonu' (Operation Paperclip) adını verdiği bir program başlattı.

Wernher von Braun gibi V-2 roketlerinin mimarları dahil olmak üzere birçok Nazi bilim insanı, Güneş Silahı gibi fantastik, ancak potansiyel barındıran projelerin belgelerini pazarlık masasına sürerek bu transferi sağladı.

Bu bağlamda, Güneş Silahı bir askeri başarıdan ziyade, bir hayatta kalma ve transfer mekanizmasıydı.

Amerikalı ajanlar, bu tasarımların Sovyetlerin Ural Dağları'nda geliştireceği gizli silahlara karşı koymak için kullanılabileceği inancıyla, bu bilim insanlarını ABD topraklarına kabul etti.

Adolf Hitler'in Bilinmeyen Yüzü: Özel Fotoğrafçının Objektifinden Tozlu Arşivlerden Çıkan Görüntüler Tarihin en karanlık figürlerinden, II.

Dünya Savaşı'nın eli kanlı diktatörü Adolf Hitler'e ait, daha önce yayımlanmamış fotoğraflar gün yüzüne çıktı.

Hitler'in özel fotoğrafçısı Heinrich Hoffmann'a ait 1270 karelik dev arşiv, ABD Ulusal Arşiv Dairesi tarafından dijital ortama aktarılıyor.

Görüntüler arasında 34 yaşındaki Hitler'in gençlik halleri ve Nazi propaganda dehası Joseph Goebbels ile olan özel anları da yer alıyor.

Bu nadir koleksiyon, diktatörün yaşamına ve imaj inşasına dair yeni bir pencere açıyor.

Dünya Diktatörünün Arşiv Sırları Çözülüyor Adolf Hitler...

Yaptıklarıyla tüm dünyayı kana bulayan, milyonların ölümünden sorumlu, tarihin en vahşi rejimlerinden birini kuran bir ismin hayatına dair her detay, aradan geçen onca yıla rağmen hala büyük bir merak konusu.

Hayatı hakkında çok sayıda kitap yazılmasına rağmen, kişisel ve siyasi yaşamının bilinmeyen köşeleri hala keşfedilmeyi bekliyor.

İşte bu keşif, yıllarca tozlu raflarda unutulmuş bir fotoğraf arşivinden geldi.

II.

Dünya Savaşı'nın hemen ardından ele geçirilen ve ABD Ulusal Arşiv Dairesi'ne (National Archives and Records Administration - NARA) devredilen devasa bir fotoğraf koleksiyonu, Hitler'in kameralar önünde sergilemediği anları ortaya çıkardı.

Bu koleksiyon, Hitler'in özel fotoğrafçısı ve yakın sırdaşı olan Heinrich Hoffmann'a aitti.

Hoffmann, sadece Nazi partisinin resmi fotoğrafçısı olmakla kalmayıp, aynı zamanda Hitler'in halk önündeki 'karizmatik lider' imajını titizlikle inşa eden kilit isimdi.

Arşivin gün yüzüne çıkma süreci, NARA uzmanı Richard Schneider'ın titiz çalışmasıyla başladı.

Schneider, Hoffmann'ın çektiği ve 1962 yılında ABD Ulusal Arşivi'ne geçtiği belirlenen tam 1270 adet fotoğrafı dijital ortama aktarma görevini üstlendi.

Bu çalışma, tarihe ışık tutan ancak yıllardır gizli kalmış anların modern dünyaya taşınmasını sağlıyor.

Gün yüzüne çıkan ilk görüntüler, tarihçiler ve araştırmacılar arasında büyük bir şaşkınlık ve heyecan yarattı.

Zira bu fotoğraflar, sadece resmi geçit törenlerini veya mitingleri değil, Hitler'in daha kişisel ve sahne arkası anlarını da içeriyor.

Genç Hitler ve Propaganda Dehası Ortaya çıkan en çarpıcı fotoğraflardan biri, diktatörün henüz 34 yaşında olduğu döneme ait.

Gençlik yıllarındaki Hitler'in bu nadir portresi, onun iktidarının ilk yıllarına ve kamuoyu tarafından nasıl algılandığına dair yeni yorumlar getirebilir.

Fotoğraflar arasında dikkati çeken bir diğer detay ise, Nazi rejiminin en etkili figürlerinden biri olan Propaganda Bakanı Joseph Goebbels'in varlığı.

Goebbels, 'Bana vicdansız bir medya verin, size bilinçsiz bir halk sunayım' sözüyle kitle manipülasyonunun modern yüzü olarak tarihe geçmişti.

Bu görüntülerde Hitler ve Goebbels'in yan yana olduğu anlar, ikilinin rejimin hem siyasi hem de imaj inşası süreçlerindeki yakın iş birliğine dair değerli birer kanıt sunuyor.

İnsanlığın Kara Lekesi: Toplama Kamplarındaki Korkunç Nazi Tıbbi Deneyleri II.

Dünya Savaşı, sadece cephe savaşlarıyla değil, aynı zamanda Nazi rejiminin toplama kamplarında esirler üzerinde gerçekleştirdiği, insanlık onurunu ayaklar altına alan tıbbi deneylerle de hatırlanıyor. 'Tıp' adı altında binlerce kurbanın rızası olmaksızın maruz kaldığı acımasız ve çoğu zaman ölümcül prosedürler, tarihin en karanlık sayfalarından birini oluşturuyor.

Nürnberg Askerî Mahkemeleri'nde kanıt olarak sunulan bu korkunç deneyler, Nazi doktorlarının bilim kisvesi altında işlediği sistematik cinayetleri gözler önüne serdi.

Dachau'da buzlu sularda dondurulan esirlerden, Auschwitz'de Dr.

Josef Mengele'nin ikizler üzerinde yürüttüğü genetik manipülasyonlara kadar uzanan bu vahşet zinciri, tüberküloz, sıtma ve kimyasal silah etkileri üzerine yoğunlaştı.

Toplama kamplarındaki binlerce esir, Romanlar, Sovyet savaş esirleri ve özellikle Yahudi çocuklar, Alman ordusunun ve havacılığının 'bilimsel' ihtiyaçları için denek olarak kullanıldı.

Savaşın ardından 'Doktorlar Davası'nda yargılanan bu cellat doktorlar, insanlığa karşı işlenen suçların en somut kanıtları olarak tarihe geçti.

Tıbbın Dibe Vuruşu: Rıza Olmaksızın Yürütülen Vahşet II.

Dünya Savaşı sırasında, Nazi Almanyası'ndaki bir grup SS doktoru ve bilim insanı, toplama kamplarını laboratuvara çevirdi.

Binlerce esir –siyasi tutuklular, Yahudiler, Romanlar, Sovyet savaş esirleri ve engelliler– üzerinde, ne rıza ne de etik kural tanımaksızın acımasız deneyler gerçekleştirildi.

Bu deneylerin temel amacı, Alman ordusunun ihtiyaç duyduğu bilimsel verileri elde etmekti.

Bu 'bilimsel' projeler, üç ana başlıkta toplanıyordu: Askeri Hayatta Kalma Deneyleri: Alman askerlerinin zorlu koşullara dayanıklılığını artırmak (yükseklik, soğuk, deniz suyu).

Hastalık ve Aşı Deneyleri: Sıtma, tüberküloz, tifüs gibi hastalıkların tedavisi veya biyolojik silah potansiyelini araştırmak.

Irksal ve Genetik Deneyler: Özellikle Dr.

Josef Mengele'nin yürüttüğü, Nazi ırk ideolojisini destekleyecek manipülasyonlar.

Dachau'nun Buzlu Suları ve Yüksek Basınç Odaları Sistematik vahşetin en somut örneklerinden bazıları Dachau toplama kampında yaşandı.

SS doktoru Sigmund Rascher yönetiminde, Luftwaffe (Alman Hava Kuvvetleri) pilotlarının buzlu sularda hayatta kalma sürelerini belirlemek amacıyla deneyler yapıldı.

Esirler, vücut sıcaklıkları tehlikeli seviyelere düşene kadar buzlu tanklarda tutuldu, bu da genellikle organ yetmezliği ve ölümle sonuçlandı.

Metinlerde bahsedilen buzlu suda bekletilen kurbanlar, bu korkunç prosedürlerin canlı (ve maalesef ölü) kanıtlarıdır.

Benzer şekilde, yüksek irtifa deneyleri de Dachau'da gerçekleştirildi.

Uçak mürettebatının oksijensiz yaşayabileceği maksimum rakımı belirlemek amacıyla esirler, bilinci kaybedene kadar basınç odalarında bırakıldı.

Kaynaklarda adı geçen, basınç odasında bilincini kaybeden ve ardından ölen esir, bu tür askeri gereklilikler uğruna kurban edilen binlerce kişiden sadece biriydi.

Enfeksiyon ve Kimyasal Silah Deneyleri Sıtma ve tüberküloz gibi hastalıklar üzerine yapılan deneyler ise tam anlamıyla bir işkenceydi.

Sıtma: Dachau'da Friedrich Hoffman gibi doktorların gözetiminde, 324 Katolik rahip ve diğer esirler kasten sıtma mikrobuyla enfekte edildi.

Esirlere uygulanan tedaviler ya işe yaramadı ya da acıyı uzattı, birçok kurban hayatını kaybetti.

Hoffman'ın daha sonra Nürnberg'de bu ölümlerle ilgili ifade vermesi, olayın boyutunu gözler önüne serdi.

Tüberküloz (Verem): Neuengamme toplama kampı, tüberküloz deneylerinin merkezi oldu.

Yedi yaşındaki Jacqueline Morgenstern ile Eduard, Elisabeth ve Alexander Hornemann kardeşler gibi masum çocuklar, Sovyet savaş esirleriyle birlikte kasten tüberküloz mikrobu verilen denekler arasındaydı.

Daha da dehşet verici olanı, bu çocukların büyük bir kısmının kampın Müttefik kuvvetlerce ele geçirilmesinden hemen önce, kanıtları yok etmek amacıyla katledilmiş olmasıydı.

Mengele'nin İkiz Takıntısı ve Ravensbrueck'teki Cerrahi Vahşet Auschwitz'in adı SS Yüzbaşı Dr.

Josef Mengele ile anılır. 1943'te SS garnizon doktoru (Standortarzt) unvanını alan Mengele, kampta çalışabilecek formda olanları gaz odasına gideceklerden ayırma görevini yürüttü.

Ancak asıl ününü, özellikle ikizler ve cüceler üzerinde gerçekleştirdiği ürkütücü genetik deneylerle kazandı.

Mengele, ikizlerin göz renklerini değiştirme, genetik hastalıkları inceleme ve ekstrem cerrahi müdahaleler yapma gibi, bilimsel geçerliliği olmayan, tamamen Nazi ırk ideolojisine hizmet eden deneyler yürüttü.

Auschwitz'deki 10.

Blok, Nazi doktoru Carl Clauberg'in de kurbanlar üzerinde tıbbi deneyler yaptığı bir diğer vahşet merkeziydi.

Ravensbrueck toplama kampı ise, genellikle kadın esirlerin hedef alındığı deneysel cerrahi operasyonlara sahne oldu.

Polonyalı siyasi esirler üzerinde yapılan korkunç prosedürler arasında bacaklara kasten yara açılıp bu yaraların bilerek bakteri, cam parçaları ve pisliklerle enfekte edilmesi yer alıyordu.

Amaç cephede yaralanan Alman askerlerinin tedavisinde kullanılacak antibiyotiklerin etkinliğini ölçmekti.

Sağ kalan Polonyalı esir Helena Hegier'in deforme olmuş bacağının savaş suçları tahkikatı sırasında incelenmesi ve Jadwiga Dzido, Wladislava Karolewska gibi kadınların Nürnberg'de şahitlik etmesi, bu vahşetin belgelenmesini sağladı.

Nürnberg'de Adalet Arayışı: Doktorlar Davası Savaş sona erdiğinde, bu korkunç suçları işleyenler yargılandı. 'Doktorlar Davası' (Nürnberg Askerî Mahkemeleri'nde görülen 1.

Dava), bu insanlık suçlarının merkezinde yer aldı.

Yargılananlar arasında Buchenwald'dan Waldemar Hoven, Ravensbrueck'ten Herta Oberheuser ve Victor Brack gibi isimler vardı.

Herta Oberheuser, esirler üzerinde tıbbi deneyler yapmaktan suçlu bulundu ve 20 yıl hapis cezasına çarptırıldı.

Davada şahitlik yapan Polonyalı kadınlar, kendilerine uygulanan yüksek potent bakteri enjeksiyonlarını ve cerrahi operasyonları anlatarak, bu doktorların bilim insanı değil, cellat olduğunu kanıtladı.

Bu deneyler sonucunda elde edilen verilerin bile, etik dışı yöntemlerle elde edildiği için bilim dünyası tarafından geçersiz sayılması, Nazi 'tıp' projesinin bilimsel bir araştırma değil, ideolojik bir zulüm aracı olduğunu kesinleştirdi.

NAZİ VAHŞETİNDEN GÖRÜNTÜLER