İki kez kanser atlattı, şimdi 81 yaşında ve hâlâ çalışıyor! 'İşe gitmek benim için sosyal bir etkinlik gibi'

“81 yaşındayım ve emekli olamıyorum, bu yüzden yarı zamanlı bir işte çalışıyorum.

Pişmanlık zaman kaybıdır.” bu sözler Kuzey Kaliforniya’nın kırsal kesiminde yaşayan Kathy Curtis’e ait.

Curtis, yerel bir su şirketinde müşteri hizmetleri ve veri girişi alanında yarı zamanlı çalışıyor.

Şu anda 81 yaşında olan ve hala aktif olarak çalışan Curtis, Business Insider’a bugüne kadar yaptığı işleri ve hala nasıl aktif olarak çalıştığını anlattı. “Yaptıklarımı bir kariyer olarak adlandırabileceğinizi sanmıyorum çünkü hayatta kalmak için birçok farklı iş yaptım.

Liseden mezun olduğumda kadınlar her istediğini yapamıyordu, bu yüzden hiçbir zaman bir şey olamadım.

Zihniyetim daha çok, ne iş bulursam onu yaparım şeklindeydi.

Üniversiteye gitmeliydim ama gitmedim çünkü o zamanlar ya öğretmen ya da hemşire olmanız beklenirdi. 15 yaşında bir mağazada çalışmaya başladım.

Bir süre bankalarda çalıştım, sonra mevcut olan pozisyonlara göre iş değiştirdim.

İlk eşimle evlendiğimde iki çocuğumuz oldu.

İkinci kez evlendim ve yedi yıl evli kaldık.

O yedi yıl boyunca maddi yük üzerimden kalkmıştı, ama ayrılığın hemen ardından hiç yardım almadan ayakta kalabilmek için aynı anda dört işte çalışıyordum, haftanın yedi günü boyunca.  81 yaşımda hâlâ geçinebilmek için çalışıyorum.

Yapılacak bir iş varsa ve para kazanabiliyorsam, hiç tereddüt etmedim.

Bir şeyi nasıl yapacağımı bilmiyorsam öğrenebileceğimi hep düşündüm ve öğrenmeyi seçtiğim şeylerde başarılı olma şansım oldu.

Bir mobilya mağazasının ofisinde 10 yıldan fazla çalıştım, 2008’de müşteri hizmetleri müdürü olarak ayrıldım.

Texas’a taşınmayı düşünerek işten ayrıldım.

Sonra emlak piyasası çöktü, alıcılar işlerini kaybetti, ipotekten vazgeçtiler ve gerisi malum. 2009’daki kanser teşhisine kadar yarı zamanlı çalışmaya geri döndüm.

ÖNCE MEME KANSERİ 3 YIL SONRA BEYİN TÜMÖRÜ2010 yılında meme kanseri tedavisi gördüm, üç yıl sonra ise beyin tümörü geçirdim.

Ardından kalça protezi ameliyatı oldum ve her iki akciğerimde ve bir bacağımda kan pıhtıları oluştu. 2011 ile 2013 yılları arasında iş aradım ama bir türlü bulamadım.

Şu anda sağlığım ortalama seviyede.

Kolayca nefes nefese kalıyorum ve çabuk yoruluyorum ama genelde hasta olmam ya da grip olmam pek sık olmaz.

Olsa bile, eski zamanlarda yaptığımız gibi dişimi sıkıp atlatırım.

Şu anda yerel bir su şirketinin ofisinde çalışıyorum.

Burada 10 yıldır görev yapıyorum.

Bu işe, bölgede çok sayıda evin yok olmasına neden olan büyük bir orman yangınından sonra başladım.

Cuma günleri çalışıyorum ve biri izin almak istediğinde yerine geçiyorum.

İşim müşteri hizmetleri ve veri girişi üzerine; biraz da problem çözmeyi gerektiriyor.

Küçük bir ekibiz, bu yüzden işim oldukça hoş çünkü insanlarla iletişim kurmamı sağlıyor.

Bu işim olmasaydı muhtemelen daha çok evde oturan biri olurdum ve pek bir şey yapmazdım.

Garip gelebilir ama işe gitmek neredeyse sosyal bir etkinlik gibi.

Büyükannem tarafından büyütüldüğüm için kendimi şanslı hissediyorum.

Hayat hakkında ondan çok şey öğrendim.

Hiçbir zaman çok para kazanmadım ama aynı zamanda hiçbir zaman fakir biri gibi görünmedim, davranmadım ya da öyle hissetmedim.

Yine de çoğu zaman yoksulluk sınırının hemen üzerinde yaşamayı başardım.

İşi bir yük olarak görmüyorum.

Artık çalışamayacak duruma gelene ya da şirketin bana ihtiyacı kalmayana kadar çalışmaya devam edeceğim.

Bu noktada çalışmamayı hayal bile edemiyorum.

Yanımda yetişkin torunum var ve bana çok yardımcı oluyor.

İlk torunum bir yaşındayken onu yanıma aldım ve büyüttüm.

Büyük bir evden daha küçük bir eve taşındıktan sonra kızım ve diğer iki torunum da benimle birlikte taşındı.

Torunlarımdan biri burada anaokuluna başladı, liseyi bitirdi ve artık kendi hayatını kurdu.

Hayatım boyunca hep bir başkasına bakmakla meşgul oldum.

Gelecek için para biriktirebildiğim bir zaman hiç olmadı.

Hep bir sonraki günü atlatabilmek üzerine yaşadım.

Kendi evime sahip olmak benim için büyük bir başarı oldu. 1995’te babam vefat ettiğinde bana bir miktar para kaldı ve ben de hemen bu parayla bir ev satın aldım.

Üç torun ve çocuğumu ara sıra ziyaret etmeye çalışıyorum; ikisi yakında yaşıyor.

Hayatımda bana en çok neşe veren şey muhtemelen bu.

Pişmanlıkların enerji kaybı olduğunu düşünüyorum.

Hayatın bu dönemine geldiğinizde, enerji zaten az olan bir şey.Zamanla, elimden bir şey gelmeyen durumları bırakmayı öğrendim, bunun için şanslıyım.

Ben olumsuz şeylere odaklanmak yerine mutlu ve huzurlu olmayı tercih ediyorum.