Haber Detayı
Oya Başar’dan Levent Kırca itirafı: “Ne hastane ne doktor kabul etti”
Usta oyuncu Oya Başar, 10 yıl önce hayatını kaybeden eski eşi Levent Kırca’nın ölüm haberini nasıl aldığını ve hastalık sürecinde yaşananları ilk kez anlattı. Başar, Kırca’nın tedaviye karşı çıkmasına ve yardımı kabul etmemesine dikkat çekti.
Oya Başar, 2015 yılında karaciğer kanseri nedeniyle yaşamını yitiren eski eşi Levent Kırca’nın vefat haberini aldığı geceyi ilk kez anlattı.
Usta oyuncu, yaşadığı zorlu süreci duygusal ifadelerle dile getirdi.Levent Kırca’nın hastalık döneminde tedaviye mesafeli yaklaştığını söyleyen Başar, bu süreçte çocuklarının babalarının yanında olduğunu belirtti.
Kendisi de zaman zaman iletişim kurduğunu ifade eden Başar, Kırca’nın yönlendirmeleri ve önerileri kabul etmediğini vurguladı."HİÇ BİR ŞEY İSTEMİYORUM"Oya Başar, Levent Kırca’nın hastalık dönemine dair şu ifadeleri kullandı; "O dönemde zaten çocuklarımız; Umut da Ayşe de onu takip ediyordu.
Ben de takip ediyordum ama şöyle söyleyeyim, onun bir ilişkisi vardı.
Bu nedenle çok fazla girip ilgilenemiyordum açıkçası.
Arada sırada telefon açıp, Leventçiğim, ben senden önce kanseri geçirdiğim için seni bu doktorlara, şuralara hep koşturmuştum' derdim."Oya Başar, sözlerine şöyle devam etti; "Ben gidemesem de oğlumuz, sürekli babasıyla birlikte oluyordu.
Ancak hiçbir şey istemedi. 'Hiçbir şey istemiyorum' dedi.
Söylediğimiz hastanede yatmadı, yönlendirdiğimiz doktora gitmedi. 'Ben böyle ölmek istiyorum' dedi.
Açıkçası ölmek istedi.
Hiçbirine gitmedi, hiçbir söylediğimizi yapmadı.
Ve sonuçta bir gece, saat iki beş geçiyordu, telefon çaldı. 'Tamam' dedim, 'Levent gitti' Herhalde bu saatte ancak böyle bir haber gelirdi.
Oğlum aradı, 'anne babamı kaybettik' dedi.
Kısmet bu… Yani hayatta size ne kadar yazıldıysa, o kadar yaşıyorsunuz.
Ama biraz da direnmekte fayda var.""HER ŞEYİ REDDETTİ: NE HASTANE NE DE DOKTOR..."Oya Başar, sözlerini şöyle tamamladı; "Bir sürü şeyden herhalde çok üzülmüştü Levent.
Benden ayrıldıktan sonra da birçok şeye üzülmüştü.
Ben onun için çok büyük bir can simidiydim.
Her zaman elini uzatabileceği biri vardı yanında.
Daha doğrusu, regülatörüydüm onun; ısısını ayarlardım.
Kızdığı zaman biraz düşürürdüm, çok düştüğünde ise biraz yukarı çıkarırdım.
İkimiz aramızda böyle anlaşmıştık.Sonrasında yaşanan şeyler onu biraz daha üzmüş olabilir.
Yaptıkları onu üzdü, başarısızlık üzdü.
Çok başarılı olduğunuzda, çok alkışlandığınızda, bir süre sonra o başarıyı kaybetmek insanda ciddi bir çöküş yaratıyor.
Çok değerli bir sanatçısınız, bütün Türkiye sizi seviyor ve alkışlıyor.
Ancak zamanla gündemi ve popülerliği kaybettiğinizde, sevilseniz bile bir üzüntü başlıyor.
Sanıyorum bunlar da onu etkiledi ama sonuçta bizden hiçbir şekilde yardım istemedi.
Söylediğim her şeyi reddetti.
Ne hastane ne de doktor…Oysa benim doktorum çok iyi bir onkolog idi.
Ona da gidip 'Ne yapabiliriz?' diye sordum.
Bana, 'Bu oldukça ilerlemiş bir kanser, açıkçası yapılabilecek çok fazla bir şey yok' dedi.
Yine de elimizden geleni yapacaktık ama Levent bunu da istemedi."
