Haber Detayı
Ateşle terbiye edilmiş bir ayva, membrillo
Ayvanın ateş, şeker ve zamanla geçirdiği uzun dönüşümden doğan membrillo; tatlıdan fazlası, sabırla kurulan bir sofra hafızasıdır. Reçel değil, ritüeldir.
Membrillo, ayvanın kaderini değiştirdiği andır.
Dalından koparıldığında sert, buruk ve mesafeli olan ayva; ateşle, zamanla ve şekerle uzun bir müzakereye girer.
Bu müzakere hızlı olmaz.
Kaynar ama acele etmez, koyulaşır ama hemen teslim olmaz.
Membrillo, mutfakta pişirilen bir şeyden çok, beklenen bir şeydir.Bu yüzden membrillo kaşıkla değil, bıçakla yenir.
Reçel gibi sürülmez; kesilir, tartılır, tabağa yerleştirilir.
İspanya ve Portekiz’de sofraya gelişi bile ölçülüdür.
Bir dilimden fazlası ayıp sayılmaz belki ama gereksizdir.
Membrillo, azla yetinen tatların tarafındadır.
Gösterişe değil, derinliğe oynar.Rengi masum değildir.
Açık sarıdan koyu kehribara, hatta bakıra çalan tonu; ayvanın şekerle geçirdiği uzun saatlerin izidir.
Ne kadar koyuysa, o kadar sabırlıdır.Eski evlerde iyi membrillo parlaklığıyla değil, kesildiğinde bıçağa yapışmamasıyla anlaşılırdı.
Dağılmıyorsa olmuştur.
Hala direniyorsa biraz daha zamanı vardır.Manchego peyniriyle kurduğu ilişki ise gastronomik bir klişe değil, kültürel bir mutabakattır.
Tuzlu, sert ve yıllanmış bir peynir; tatlı ama asla şekerli olmayan bir ayva.
Biri diğerini yumuşatmaz, törpülemez.
Yan yana durur, sınırlarını korur.
Bu eşleşmede uyum, benzerlikten değil karşıtlıktan doğar.Membrillo’nun geçmişi sofradan önce ihtiyaçla ilgilidir.
Soğutmanın olmadığı dönemlerde meyveyi saklamanın, kışı karşılamanın, yolculuğa çıkmanın bir yoluydu.
Bezlere sarılıp sandıklara konur, uzun süre dayanırdı.
Hatta bazı bölgelerde av etlerinin yanında, özellikle yağlı ve ağır tabaklarda kullanılırdı.
Tatlı olması onu ete yabancı kılmaz; ayvanın doğal ekşiliği, eti taşır, dengeler, toparlar.Orta Çağ mutfaklarında ayva peltesi yalnızca lezzet değil, bedenle kurulan bir ilişkidir.
Ağır sofralardan sonra küçük bir dilim membrillo yemek, sindirimi düzenleyen bir kapanış olarak görülürdü.
Bugün bu bilgi neredeyse tamamen unutuldu; membrillo modern sofralarda çoğu zaman sadece “peynirin yanındaki tatlı şey”e indirgenir.Oysa membrillo, meyvenin zamana karşı verdiği en başarılı yanıttır.
Ayvanın sertliğini yok etmez; dönüştürür.
Tatlıdır ama baştan çıkarmaz.
Basittir ama sıradan değildir.
Sessizdir ama güçlüdür.
Ve belki de bu yüzden, en çok kalabalık olmayan sofralara yakışır.
Gürültüde kaybolur; dikkat ister.Membrillo, hızlı tüketilen bir lezzet değil, yavaş fark edilen bir hafızadır.
Ayvanın ateşle imtihanı, şekerle pazarlığı ve zamanla barışmasıdır.
Tadına bakıldığında değil, hatırlandığında kalır.Ayva bol bu sene.
Membrillo da şahane bir tatlı.
İyi bir tarifini ise yemek yazarı Müjgan Yurtseven'in instagram hesabında bulabilirsiniz.
Odatv.com
