İltihabı azaltıyor şeker kontrolünü iyileştiriyor

Mikrobiyomun insülin direnci (IR), düşük dereceli inflamasyon ve diyabetin başlangıcında rolleri olmasına rağmen, bu süreçleri kontrol eden mikrobiyal bileşikler henüz keşfedilmemiştir.

Bağırsak bakterileri tarafından besinlerden alınan kolinden üretilen bir molekül olan trimetilaminin (TMA), önemli bir bağışıklık yolunu bloke ettiği ve kan şekeri kontrolünü iyileştirdiği gösterilmiştir.

Bu mikrobiyal molekül, insülin direncine ve tip 2 diyabete karşı mücadelede şaşırtıcı bir destek sağlayabilir.

Belçika Louvain Üniversitesi Louvain İlaç Araştırma Enstitüsü Fizyoloji, Metabolizma ve Beslenme Profesörü ve Imperial College London’da misafir profesör olan Dr.

Patrice Cani, “Bu, beslenmenin ve bağırsak mikroplarının, iltihaplanmayla savaşan ve metabolik sağlığı iyileştiren moleküller üreterek nasıl birlikte çalışabileceğini gösterdiğini” vurguladı. 20 YILDAN SONRA Bu çalışma, “Mikrobiyal trimetilamin tarafından IRAK4’ün inhibisyonu, metabolik iltihabı azaltır ve glisemik kontrolü iyileştirir” başlığıyla Nature Metabolism’de yayımlandı.

Cani, yirmi yıl önce, yüksek yağlı bir diyetin vücutta bakteriyel bileşenlerin varlığına yol açtığını, bunun da bağışıklık sistemini aktive ettiğini ve iltihaplanmayı tetikleyerek diyabetli bireylerde insülin direncine neden olduğunu keşfetmişti.

Küresel tip 2 diyabet büyük bir sağlık krizidir.

Şimdi bir araştırma ekibi, bu süreci nasıl engelleyeceğini ortaya çıkardı.

Bağırsak bakterileri tarafından belirli gıdalarda bulunan doğal besin maddesi kolinden üretilen TMA’nın kan şekeri kontrolünü iyileştirebileceğini gözlemlediler.

DİYET DENGESİZLİĞİ VE İLTİHAPLANMA TMA bunu, bağışıklık sisteminin önemli bir bileşeni olan interlökin-1 reseptörüne bağlı kinaz 4 (IRAK4) proteininin doğal bir inhibitörü olarak hareket ederek yapıyor.

Normalde, yüksek yağlı bir diyete maruz kalındığında, IRAK4 diyet dengesizliğini işaret etmek için iltihaplanmayı tetikler.

Sürekli aşırı yüklenme durumunda (tip 2 diyabette görüldüğü gibi), IRAK4 aşırı tepki verir ve insülin direncini tetikleyen zincirleme iltihaplanmaya neden olur.

İnsan hücre modellerini, fare çalışmalarını ve moleküler hedef taramasını birleştirerek, araştırma ekibi TMA’nın doğrudan IRAK4’e bağlanabileceğini ve aktivitesini bloke edebileceğini keşfetti.

Doğrudan etki göstererek, yağ kaynaklı iltihaplanmada azalma ve insülin duyarlılığının geri kazanılmasıdır.

Özünde, kötü beslenmenin neden olduğu olumsuz metabolik tepkileri yeniden programlar.

Daha da çarpıcı olanı: molekül, yaygın iltihaplanmayı bloke ederek farelerde sepsis kaynaklı ölümleri önleyebilir.

DİYABET İÇİN YENİ TEDAVİ YOLLARI AÇIYOR Araştırma ekibi ayrıca, IRAK4’ü genetik olarak silmenin veya farmakolojik olarak bloke etmenin, bakteriyel metabolitin faydalı etkilerini yeniden ürettiğini gözlemledi.

Bu, halihazırda ilaç endüstrisinde doğrulanmış olan hedef IRAK4’ü kullanarak diyabet için yeni tedavi yolları açıyor.

Şaşırtıcı bir şekilde, araştırmanın sonuçları TMA’nın -kardiyovasküler hastalıkla ilişkili olan karaciğer ko-metaboliti trimetilamin N-oksitin aksine- diyet kaynaklı obezitede bağışıklık tonunu ve glisemik kontrolü iyileştirdiğini göstermektedir.

Genel olarak, bu çalışma kinomun mikrobiyal-memeli kimyasal etkileşimindeki yeni rolünü desteklemektedir.

Imperial College London & Centre national de la recherche scientifique-CNRS’de Sistem Tıbbı Bölümü ve Metabolizma, Sindirim, Üreme Bölümü Başkanı Marc-Emmanuel Dumas, “Bağırsak mikroplarından gelen bir molekülün, yeni bir mekanizma aracılığıyla kötü bir diyetin zararlı etkilerine karşı koruma sağlayabileceğini gösterdiklerini belirterek, bu durumun, mikrobiyomun sağlığı nasıl etkilediği konusunda yeni bir düşünme biçimi olduğuna” dikkat çekti.

Dünya çapında 500 milyondan fazla insanı etkileyen diyabet göz önüne alındığında, TMA’yı bağışıklığı düzenleyen mikrobiyal bir sinyal olarak tanımlamak, yeni tedavilerin yolunu açabilir.

TMA üretimini artırmak için tasarlanmış beslenme stratejileri veya ilaçlar, insülin direncine ve komplikasyonlarına karşı mücadelede yeni bir yaklaşım sunabilir.

Orijinal makale erişim sayfası: https://www.nature.com/articles/s42255-025-01413-8