Yeni nükleer füze krizi: Rusya, yine ateşle oynuyor

1960’lı yıllarda ABD, Project Pluto adı altında nükleer enerjiyle çalışan bir füze geliştirmeyi denedi, ancak bu güç türünün doğasında var olan riskler nedeniyle proje yarım kaldı.

Nükleer enerjili füzeler, geleneksel kimyasal iticili füzelerden tamamen farklı bir yapıya sahip.

Kimyasal yakıt yerine, nükleer fisyon yoluyla aşırı ısıtılmış havayı kullanıyorlar.

Bu teknolojinin anahtarı, nükleer güçle birleştiğinde son derece uzun menzil ve patlayıcı hızlar sağlayan ramjet motoru olarak görülüyor.

Şimdi ise Rusya, kendi nükleer enerjili füzesini başarıyla test ettiğini iddia ediyor.Genel olarak nükleer güce olan ilgi artıyor ve hatta ABD hükümeti bile yeni nesil nükleer reaktörler inşa etmek istiyor.

Ancak nükleer gücün doğası gereği sahip olduğu riskler ve tehlikeler dolayısıyla nükleer güce sahip füzeler çok daha riskli görülüyor.

Yüksek hızlarda uçacak bir füzenin içine nükleer reaktör koymak, adeta felaketi davet etmek demek.

Füze, uçuş sırasında bir şeyler ters giderse, hedefine ulaşamadan patlayabilir.

Böyle bir felaket füzenin kendi ülkesini terk etmeden gerçekleşirse, hizmet etmesi amaçlanan insanlar kurban haline gelir.

Rusya, nükleer enerjili füze programına güveniyor olsa da, bu programın geçmişte bile can kayıplarına yol açtığı biliniyor.Ramjet teknolojisinin tehlikeli gücüNükleer enerjili bir füze, genellikle önceden programlanmış, alçaktan uçan ve belirlenmiş bir rota boyunca uçuşunu sürdüren seyir füzelerine benziyor.

Ancak geleneksel kimyasal yanmalı motor yerine, bu füzeler bir ramjet motor kullanıyor.

Öncelikle, bir uçak veya geleneksel bir itici, füzeyi minimum hıza çıkarıyor.

Füze üzerindeki hava girişleri, ortam havasını sıkıştırıyor ve ısıtıyor.

Ardından bu hava, nükleer çekirdekteki fisyon reaksiyonuyla daha da ısınıyor.

Bu sıcak, basınçlı havanın genleşmesine izin verildiğinde, itici güç olarak işlev görüyor.

Nükleer yakıt, kimyasal iticilere göre kütle başına çok daha fazla enerji sağladığından, sadece küçük bir miktar materyal yeterli oluyor.Bu güç türü hem güçlü hem de uzun ömürlü.

Rusya, Burevestnik adını verdiği füzesinin test uçuşunda, 21 Ekim 2025'te 15 saat içinde 14.000 kilometreden fazla (New York'tan Yeni Zelanda'ya kadar olan mesafeye eşdeğer) yol kat ettiğini iddia ediyor.

Rusya, güçlü jet motorlu insansız hava aracı gibi savaş teknolojilerinde ilerlemeye odaklanmış durumda ve bu füze başarılı olursa son derece tehlikeli bir araç haline gelebilir.Çernobil riskini taşıyan füzelerBu füzelerin yaygın olmamasının bir nedeni var.

Rusya, 2019’da benzer bir füzeyi test ederken patlamış ve yedi kişi hayatını kaybetmiş, atmosfere radyoaktif madde yayılmıştı.

Bu tür bir teknolojinin yarattığı çoklu tehlikeler bulunuyor.

Nükleer reaktörlerin ağır olması, hızlı hareket eden bir füze için ideal değil.

Ayrıca reaktörün aşırı ısınması da önemli bir sorun olabiliyor ve radyoaktif malzemelerin sızmasına neden olabilecek hava akışı için açık delikler istenmediğinden, bu problem kolayca çözülemiyor.Nükleer reaktörler, normalde karada dururken bile çok hassas olmalarıyla bilinir.

Füze içine yerleştirildiklerinde, hava durumu, havadaki kuşlar ve diğer engeller gibi her biri felakete neden olabilecek sayısız tehlikeye açık hale geliyorlar.

Bu tür bir füzenin radyoaktif egzoz yayarak, üzerinden uçtuğu her şeyi ve herkesi tehlikeye atması da ciddi bir endişe kaynağı olarak dikkat çekiyor.Ayrıca bu füzelerin uzun süreli depolama sorunu da var.

Nükleer enerjili bir füze geliştirilip anında fırlatılmaz.

Depolama sırasında başına bir şey gelirse veya bir düşman nerede tutulduğunu öğrenip saldırırsa sonuçlar iyi olmuyor.

Kısacası, nükleer enerjili bir füzeyle ilgili ters giden her şey, ona sahip olan ülkeye bile zarar verebilir.

Tüm bunlar, risk ve ödülün birbirine değip değmeyeceği sorusunu gündeme getiriyor.